Pomidory posadzone w szklarenkach, tunelach foliowych bądź bezpośrednio w gruncie wymagają szeregu zabiegów pielęgnacyjnych przez cały okres wegetacyjny. Do najważniejszych z nich należą: podwiązywanie, odchwaszczanie, nawadnianie, dokarmianie, usuwanie wyrastających pędów bocznych i zbędnych dolnych liści, ogławianie, wspomaganie zapylania kwiatów oraz ochrona przed chorobami.
Podwiązywanie
Pomidory uprawiane w gruncie to zwykle odmiany wysoko rosnące. Dlatego wymagają stosowania odpowiednich podpór, do których wraz z ich wzrostem należy je przywiązywać. Do tego celu najlepiej wykorzystać drewniane paliki o wysokości około 1,5 m, dość solidnej grubości, aby przy silnych wiatrach nie wyłamały się. Materiałem do przywiązywania może być sznurek wykorzystywany przez rolników w prasach, snopowiązałkach, ale jeszcze lepszym rozwiązaniem jest wykorzystanie pasków z płótna lub innego miękkiego materiału (zużytych części garderoby), bądź pasków z folii. Czynność podwiązywania wykonujemy co pewien czas, zazwyczaj 2-3 razy w sezonie. W szklarenkach i tunelach foliowych uprawę pomidorów prowadzi się przy sznurach, którymi przywiązuje się łodygę rośliny od dołu a u góry do rozpiętej linki, drutu. Wraz ze wzrostem rośliny oplata się ją sznurkiem, aby zachować jej pionową pozycję.
Odchwaszczanie
Jest to czynność, którą niestety musimy wykonać kilkakrotnie w sezonie i to ręcznie. Przy zabiegu tym należy zachować czujność, aby nie uszkodzić łodyg i korzeni. Odchwaszczanie nie jest miłym zabiegiem, ale bez niego dobrego plonu się nie osiągnie.
Nawadnianie
Pomidor to roślina o dużych wymaganiach wodnych, niezmiernie wrażliwa na niedobór wilgoci w glebie, zwłaszcza bezpośrednio po posadzeniu na miejsce stałe oraz podczas wzrostu i rozwoju zawiązków owocowych. W przypadku niedoboru wilgoci owoce drobnieją i może to być przyczyną suchej zgnilizny, choroby objawiającej się zasychaniem wierzchołków roślin i ciemnymi suchymi plamami na powierzchni owoców. Uprawiając pomidory nie wolno dopuścić do wystąpienia przeplatających się po sobie okresów wilgoci i suszy, ponieważ spowoduje to pękanie owoców, co znacznie obniży ich wartość. Pomidory należy podlewać 2-3 razy na tydzień w okresach braku opadów atmosferycznych a w tunelach przy wysokiej temperaturze nawet częściej i obficiej.
Dokarmianie
Pierwsze dokarmianie powinniśmy wykonać po około miesiącu od posadzenia. Do tego celu najlepiej wykorzystać gnojówkę roślinną, o sposobie przygotowania i zaletach której napisałem w nr 22 „Kurka Mazurskiego” z br. Można też dodawać do wody przeznaczonej do podlewania rozcieńczoną gnojówkę kurzą lub krowią sporządzoną z granulatu zakupionego w sklepach ogrodniczych. Dokarmiać należy nie częściej jak 2-3-krotnie w odstępach 7-10-dniowych. W ostateczności dokarmiać można nawozami mineralnymi jak saletrzak, saletra wapniowa, potasowa lub wieloskładnikową azofoską, fruktusem.
Usuwanie
pędów bocznych
i zbędnych liści
Dla pomidorów charakterystyczne jest podczas wzrostu wyrastanie pędów bocznych w kątach liści. Usuwanie jednych i drugich to zabieg uniemożliwiający nadmierne zagęszczenie krzewów i jednocześnie zmuszający rośliny do kwitnięcia i owocowania. Jeśli prowadzimy rośliny na jeden pęd to pozostawiamy ten najsilniejszy a usuwamy wszystkie pozostałe pędy boczne. W sytuacji prowadzenia na 2 pędy, po wytworzeniu drugiego grona kwiatowego nie obrywamy pierwszego pędu bocznego a usuwamy wszystkie inne, także pojawiające się na drugim pędzie. Wraz ze wzrostem roślin usuwamy także najstarsze dolne liście.
Ogławianie
W połowie września warto wykonać zabieg zwany ogławianiem. Polega on na wycięciu wierzchołka rośliny nad ostatnim gronem owocowym. W ten sposób ułatwimy dorośnięcie i wybarwienie owoców z ostatniego grona.
Wspomaganie
zapylania kwiatów
Pomidor to roślina samopylna mogąca sama zapylić się w obrębie nawet jednego kwiatu. Jednakże podczas pochmurnego i zimnego lata, gdy ograniczona jest również aktywność owadów warto wspomóc roślinę w zapylaniu kwiatów. Można tego dokonać poprzez zabieg zwany hormonizacją. Polega on na opryskiwaniu, moczeniu, nanoszeniu pędzlem gron kwiatowych odpowiednim preparatem, np. betoksenem. Czynność tę najlepiej wykonywać rano w bezdeszczowy dzień. Podczas zabiegu nie należy spryskiwać wykształconych już owoców i wierzchołków roślin, bo może to prowadzić do ich deformacji. Z takiej formy zapylenia powstaną owoce, ale bez nasion. Jeśli nie hormonizacja to pamiętajmy, by często potrząsać całymi roślinami, gdyż to ułatwia także zapylenie kwiatów.
Stanisław Stefanowicz
LIKIER KAKAOWY
Skład: 3 łyżki kakao, 6 żółtek, 1,5 szklanki mleka,1 szklanka cukru, 1 łyżka cukru waniliowego, 0,25 l spirytusu, 0,25 czystej wódki.
Kakao zaparzyć 4 łyżkami wrzącej wody i rozetrzeć na jednolitą papkę. Mleko zagotować, ostudzić i wymieszać z kakao. Żółtka zmiksować z cukrem oraz cukrem waniliowym i nadal miksując, dodawać porcjami kakao z mlekiem, a następnie też małymi porcjami spirytus z wódką. Gotowy likier przelać do butelek.